Hvenær á þá....

...Að bjóða stelpunum að ganga í stéttarfélag?

Ég hef talað um það áður og geri það aftur nú. EF fólk vill eftirlit með þessum bransa, hvar eru þá stéttarfélögin? Hvar er örrygislínan? Hvar er "vörður réttlætis" og "vinur hins vinnandi manns" eða kannski "konu" í þessu tilviki...

Ég spurðist einusinni fyrir í ónefndu stéttarfélagi afhverju strípandi konur fá ekki að vera í þeirra stéttarfélagi. Fékk svör á þá leið að þar sem það væri alltaf verið að reyna að koma í veg fyrir þessa starfsemi  væru þeir ekkert að leggja það sérstaklega á sig að eyða tíma í eitthvað sem er svo óvíst að verið hér áfram. Það eru 2 ár síðan..
.... Og kannski er ég ein um það en mér fannst ég alveg mega tilheyra stéttarfélagi þegar ég var að dansa fyrir um 5 árum síðan og finnt stéttarfélög vera búin að bíða full lengi eftir því hvort stripparar fái inní þeirra félög eða ekki!

Þannig hérna er áskorun til allra, látið þetta berast, skrifið jafnvel ykkar eigin ástæðu afhverju ykkur finnst að stripparar eiga að tilheyra stéttarfélagi því ég sé milljón mismunandi ástæður. Og það á ekki að skipta máli hvað fólki finnst um starfsemin eða nektardans sem slíkan.

Það ætti að vera alveg augljóst að ég vil fá stelpurnar mínar inní stéttarfélög því það finnst mér vera réttur hverrar manneskju sem er í atvinnu og borgar skatta.

Ég get ekki ímyndað mér afhverju fólk sem er á móti strippinu vilji ganga þvert á rétt stelpnanna sem vinna við það. Og ef fólk virkilega heldur að þeirra aðstæður séu svo ömurlegar og vilja að haft sé eftirlit með þeim og þeirra vinnu aðstöðu, þá hélt ég alltaf að stéttarfélög væru eimmitt í eftirliti með slíkt. 

Og ef fólk virkilega trúir að líf þeirra kvenna, sé svo ömurlegt hvernig er hægt að neita þeim um eitthvað sem eiga að vera sjálfsögð mannréttindi, að eiga stéttarfélag að...

 

Goldfinger má bjóða upp á nektardans

Ég er að spá í að taka trú

Ég á illann mann og sérstaklega vondann maka

Maðurinn minn er nörd af guðs náð og sem nörd hefur hann sýnt mér ýmsa hluti á netinu og nú síðast í gær sýndi hann mér að til væri maður að nafni Richard Dawkins. Umræddur Dawkins er trúleysingi og nánast talsmaður trúleysingja. Til er mikið af efni eftir hann, bækur, fyrirlestrara  og viðtöl og er ég búin að eyða miklum tíma (síðan í gær) að lesa mig til um þennan annars ágæta mann.

Eftir að hafa horft á fyrirlestur hans um bókina sína "The  God Delusion" tók ég þá ákvörðun að mig langi að ganga í trúarhóp. Þessi trúleysingi sannfærði mig um ágæti trúarbragða og er ég að velta því fyrir mér í dag hvort ég eigi að ganga til liðs við eitt af tveimur trúfélögum sem ég hef nýlega uppgötvað. 

Fyrst var ég að spá í að ganga til liðs við hóp sem trúir á  "The Invisible Pink Unicorn" en eftir að hava skoðað það aðeins ákvað ég að líta aðeins á trú sem aðhyllist "The Flying Spagetti Monster. Eftir að hafa skoðað málið er sála mín seld fyrir spaggettí.

Ég hef ákveðið ein með sjálfri mér að hin eini sannleikur er spaggettí og sjóræningjar. Ég er nútíma sjóræningi með víkingablóð í æðum og ég borða mikið pasta þannig það liggur beint við að ég eigi heima þarna betur en annarsstaðar. Mig langar að tilheyra trú sem gagnrýnir mig ekki fyrir mig heldur það að ég reyni að lifa mínu lífi í sátt við mitt samfélag (þó mitt samfélag virðist sjaldnast vera sátt við mig), láta gott af mér leiða og alltaf að taka upp hanskann fyrir þá sem eru minnmáttar. Reyndar er ég líka búin að rekast á það að það er líka leyfilegt að trúa og dýrka Fljúgandi Spaggettí Skrímslið á sinn hátt en það þykir óvirðing að kenna leiðir Fljúgandi Spaggettí Skrímslisins ekki klæddur í sjóræningja galla.

Heppin ég að eiga sjóræningja galla

En hvað koma sjóræningjar þessari trú við? Jú þeir hafa, einsog svo margt annað, fengið slæma útreið í sögu heimsinns og hefur verið dregin upp vond mynd af þeim í öðrum trúar hópum, ber þá helst að nefna Kristna og Hare Krishn. Fyrir þá sem eru forvitnir þá mun ég pósta linkum neðst og aðrir geta farið á wiki.

En þessi trú heldur líka uppá "talaðu einsog sjóræningi" daginn sem er 19. september, því styttist í mína fyrstu trúarhátíð  og aldrei að vita kannski fæ ég fleiri til að halda uppá daginn með mér???

 En nú er ég farin að lesa meira um þessa heillandi trú og verða trúarrækin manneskja.

Yarr,  Sauced be your soul....

The Church Of The Flying Spaghetti Monster

Guide to Pastafarianism

 

Ég er ekki venjuleg!

Samfélagið ætlast til þess af okkur ollurm að við séum "eðlileg", "venjuleg". En hvað er til ráða þegar maður er það bara ekki og alveg sama hvað maður reynir þá passar maður ekki í það mót sem er ætlast til að maður passi í. Og það sem verra er ef maður reynir að koma því á framfæri að maður er ekki einsog flestir þá er það dregið í efa að maður segi sannleikann.

Það stakk mig rosalega í augun að sjá mikið af fólki hér á moggabloggi draga í efa sannleiksgildi heimildar þátts sem sýndur var á skjá einum um líf vændiskvenna í Englandi. Það er ekkert leyndarmál að ég styð lögleiðingu vændis og öll vitum við rökin með og á móti, ég ætla ekkert að fara útí það. En mig langar að segja frá einusinni í viðbót frá mínum ástæðum fyrir þvi að fara í stipp og gefa fólki aðeins meiri upplýsingar um mína reynslu og upplifun.Gefa ykkur betri innsýn í afhverju ég er einsog ég er og hversvegna ég passa ekki í neitt fyrirfram ákveðið mót.

Ég hef alltaf upplifað mig öðruvísi, allt frá því ég var barn hef ég verið viss um að ég sjái heiminn allt öðruvísi en  allir aðrir í kringum mig. Ég er alin upp af góðum foreldrum sem jú kannski á tímum voru heldur ströng frekar en eitthvað annað. Ég elska foreldra mína meira en allt einsog hefur komið fram í öðrum færslum. Og ég veit að foreldrar mínir elska mig jafn mikið til baka, en jafnvel þau hafa alltaf vitað að ég er ekki einsog fólk er flest.

Ég leiddist útí stripp og mér fannst það gefa mér mikið bakbein, kjark og þor til að mæta öllu sem blæs á móti mér og tækifæri til að vera sjálfri mér samkvæm án gagnrýni frá þeim sem ég umgekkst mest (sem því miður á þeim tíma voru ekki foreldrar mínir). Ég fann frelsi sem ég hafði aldrei upplifað áður og það fyllti mig af eldmóð sem mun fylgja mér alla ævi. Ein vinkona mín þakkaði mér einusinni fyrir að hafa boðið henni að koma að vinna með mér í eina kvöld stund, upplifði það sama og ég, við vorum frelsaðar frá steríó týpískri sýn á lífið. Lífið er ekki bara svart/hvítt, það er ekki bara til gott og illt, heldur er heimurinn í öllum regnbogans litum og það er til fólk sem er hvorki gott né vont, það bara er...

Ég tel mig vera eina af þeim manneskjum, hvorki vond né góð, ég bara er. Ég hef velt því mikið fyrir mér síðast liðið ár hvort ég sé góð eða ill. Hef jafnvel gengið svo lang að pæla í hvort ég sé góð manneskja sem geri vonda hluti eða vond manneskja sem geri góða hluti. Elskulegi maðurinn minn hefur reynt að sannfæra mig um að ég sé góð stelpa, vel upp alin og geri allt fyrir þá sem mér þykir vænt um og mundi ekki hika við að fórna mér fyrir góðan málstað. En þegar upp er staðið þá mundi ég hiklaust vaða yfir einhvern ef það mundi tryggja mér betri stað í lífinu, ég mundi ekki taka neina ánægju af því, en ég geri það sem ég get til að tryggja sjálfa mig og þá í kringum migágætis lífi.

Ég hef í sjálfu sér aldrei litið svo á að ég væri eittvað óeðlileg, enda er sagt að fólk sé jafn mismunandi og það  er margt. En hvað ef ég væri óeðlileg? Er þá ekkert pláss fyrir mig í ykkar heim? Má ég ekki vera partur af samfélaginu sem ég sé svo öðruvísi? Og ef þið viljið mig ekki í ykkar samfélagi hvar á ég þá að vera?

Ég lít svo á að það eru tvö samfélög á landinu, þetta sýnilega og það ósýnilega. Þetta löglega og það ólöglega. Og ef löglega samfélagið vill mig ekki........

Nýlega tók ég persónuleika próf hjá sálfræðingi og þar kom fram að ég væri frekar venjuleg en ætti tilhneigingu til að vera ögn andfélagsleg. Það er eitthvað sem ég ætla mér ekkert sérstaklega Ég hef bara eiga minn rétt til að vera til. Og já ég er stundum á skjön við samfélagið (og reyndar það eina sem þið hafið séð af mér er að ég sé bara á skjön við samfélagið en það er ekki alveg rétt mynd af mér) en ég meina ekkert illt ég vil alls ekki troða mínum siðgæðum uppá aðra vil bara fá að vera ég sama hversu skrítin ég er í ykkar augum. Ég er sterk og get tekið gagnrýni en ég þoli það illa að vera skikkuð til að fara eftir reglum sem eru settar af fólki sem ekki skilja mig eða taka tilliti til mín. 

Ég hef reynt í mörg ár að koma mínu sjónarmiði á framfæri, það eru ekki allir eins. Ég virði grundvallar reglur samfélagsins og geri engum öðrum illt. Ég reyni að hafa aðgát í nærveru sálar. 

Mig sveið sárt undan þegar ég var að vinna á Goldfinger þegar þangað mættu feminista félagið og mótmælu konu sem söluvöru. Ég skildi vel og sé enn þann dag í dag þeirra sjónarmið. Og enn þann dag í dag finnst mér þær hafa  einhliða sýn á málinu. Og þegar ég hef boðist til að tala og segja mína sög, einsog svo margar aðrar, þá er sagt að okkar rödd skipti ekki máli. Okkar sýn skiptir ekki máli. Ég hef aldrei viljað neitt meira en að vera partur af samfélagi en fæ hvergi inn því ég skipti ekki máli, ég er vond manneskja samfélagið hefur dæmt mig og ég tek út mína refsingu þar til ég dey, nema ég kunni að dulbúa mig. En mun þá samfélagið ekki alltaf sjá mig sem úlf í sauðagæru?Má ég ekki fá að vera lítið lamb sem villtist aðeins frá hjörðinni, kannski pínu svartur sauðu, sem fann mína leið til baka og er svo ánægð að finna hjörðina mína og fá að vera með aftur?

Og hver veit, kannski finn ég önnur lömb á leiðinni sem vilja vera með í hjörðinni? Og það sem meira er kannski finn ég lamb sem raunverulega er verið að ráðast á og ef ég er partur af hjörð get ég kallað á hjörðina til að ráðast gegn óréttlæti. Úlfar eru kannski hættulegir en ef við erum mörg lömb saman þá ráðum við við þá. En ég ein ræð ekki við úlf og get ekki kallað á hjálp ef ég tilheyri ekki hjörð eða er partur af hjörð sem vill ekki heyra í mér.

Ég er ekki venjuleg og hef fengið staðfestingu á því, staðfesting sem mig langar ekki að deila með ykkur því svo langt sem ég veit hefur samélagið ekki pláss fyrir fólk einsog mig. Og þið sem prumpuðuð á þáttin á skjá einum gerið ykkur grein fyrir að með því eruð þið að loka á fólk einsog mig og ég er langt í frá að vera ein. Við erum mörg þarna úti sem vilja bara gera gott vilja deila með ykkur því sem við sjáum að er að. Við erum mörg sem erum ekki "norm" en erum heldur ekki ill. En í stað þess að það sé einusinni hægt að taka okkar sögu til greina þá er prumpað á okkur af mikilli óvirðingu, við kölluð nöfnum og allt gert til að lítillækka okkur. Afhverju getum við ekki lifað saman og borið virðingu fyrir því að við séum ósammála? Afhverju getum við ekki unnið saman?

XxX

Sleepless

Prumpið sem ég tala um (sjá í svörum)

 

einnar viku dramafest í stuttu máli.

Ég er búin að vera að vinna svo sjúklega mikið að ég held að heilinn á mér verði gufusoðinn bráðum (ef það er ekki búið að ske og ég hreinlega fattaði það ekki því heilinn á mér er gufusoðinn..... ahhhh you catch my drift...)

Og ofan á það er drama drama drama! förum létt yfir dramað, ætla að skrifa meira um stæðsta dramað á sunnudaginn, treysti mér hreinlega ekki til að tala um hina látnu og mikla og grófa óvirðingu að svo stöddu.

En já Litli bróðir vinkonu minnar lést um síðustu helgi, féll fyrir eigin hendi, frænka mín sem ég hjálpaði að fá eftirá pilluna (sjá "gott að vera treyst") er orðin ólétt og staðráðin í að eiga og ég og pabbi áttum hörku rifrildi í dag þó það sé hugsanlega það eina sem er yfirstaðið og kannski ekki beint drama lengur, var það barastórt drama í smá tíma

Vonandi hef ég það í mér að skrifa um óléttu stand frænku minnar en þar sem ég er ósátt við hennar ákvörðun er ég ekki viss um að það sé sniðugt af mér að setja inn á netið afhverju ég er ósátt þegar hún er búin að taka ákvörðun og ljóst er að þettað barn mun koma í heiminn. Ekki vil ég að þegar barnið er farið að lesa að það lesi á netina það sem réttilega á heima í hjarta mínu og ekki ekki opinberum vettvangi.

Og svo dó George Carlin síðast liðinn sunnudag, ég syrgi hann mikið

Farin að skæla í koddann minn.

XxX 

 

Gripin af löggunni...

Ég fór til foreldra minna í gær, held ég hafi aldrei sérstaklega minnst á að þau búa úti á landi þannig það tekur mig um klukkutíma að keyra til þeirra. Ég lít ekki á mig sem ökuníðing jafnvel þó ég virði sjaldnast hraðalög þegar ég er komin á þjóðveginn. Mér finnst bara best að vera keyra á 100-120. Mér bara finnst það vera fínn hraði á þjóðveginum og ég finn ég verð soldið pirruð ef ég neyðist til að keyra á 80-90. Núna í haust fagna ég því að hafa verið með bílpróf í 9 ár (tók það þegar ég var 18) en í gær var ég í fyrsta sinn stoppuð og sektuð.

Ég var gripin á 107 og þegar lögregumaðurinn kom að bílnum mínum og sagði mér að þeir væru að stoppa mig fyrir ofhraðan akstur þá svaraði ég skömmustulega að ég vissi uppá mig sökina....

Ég hef alveg áður verið stoppuð í eftirlit (reyndar var ég í fyrsta sinn á ævinni stoppuð fyrir að keyra með hazard ljósin , en það er önnur saga...) og alltaf hefur það reynst mér best að vera bara súper kurteis en ég vissi líka alveg að ekkert mundi koma mér frá þessari hraðasekt. Ég var eins kurteis og ég gat við löggurnar sem gáfu mér hraðasekt og þeir voru almennilegir á móti og slepptu því að sekta mig fyrir að vera ekki með ökuskírteinið á mér

Ég þakkaði þeim kærlega fyrir að sekta mig ekki meira en þegar ég var að fara stíga útúr bílnum ætlaði ég að fara að þakka fyrir mig en hætti snögglega við. Sagði við lögguna að maður þakki nú kannski ekki alveg fyrir stoppið en óskaði þeim góðs dags engu síður og fór mína leið.

En þó þetta sé í fyrsta sinn sem ég er stoppuð þá er þetta ekki fyrsta hraðasektin mín því ég hef tvisvar verið gripin af hraðamyndavél, reyndar var það bara með viku millibili og á leiðinni til/frá mömmu og pabba. Ég var gripin af myndavélunum í haust þannig ég er soldið farin að óttast það að missa prófið vegna punkta.

Ég skil samt ekki afhverju hraðin á þjóðveginum er ekki hækkaður smá yfir sumarið. Bara svona 100-110 væri æði.

XxX

Sleepless 

Ástarbréf

Ég vaknaði í morgun og horfði á manninn minn elskulega og fann einhverja gífurlega þörf fyrir að tjá mig hvað ég elska hann mikið. Velti því ögn fyrir mér hvort þetta séu einhver eftirköst af því að hafa séð og spjallað aðeins við Dr. Ruth í gær. Vissulega gaf það mér vængi en eftir smá umhugsun þá veit ég að þó ég hafi vængi hefur maðurinn minn gefið mér yndislegt líf, ég held að fátt toppi það.

Ég hef skrifað nokkur eiginleg ástarbréf til mömmu minnar, sum hef ég birt hér, og það er mjög gefandi að láta þá sem þú elskar mest vita að þeir eru elskaðir. Vil ég hveja alla til að nýta daginn og skrifa lítið ástarbréf hér á moggablog, Störtum saman blogg tískubólu sem gefur af sér og kemur frá hjartanu!

 

Ég upplifi mig sem heppnustu manneskju í heimi, aðeins 18 ára gömul kynntist ég ástinni minni, 18 ára var ég byrjuð að búa með þeirri mannseskju sem gerir mig hluta að heild. Saman höfum við farið í gegnum ýmislegt sem margir telja skrýti, óeðlilegt og jafnvel skemmandi fyrir sambönd. Þú tókst því með stóískri ró þegar ég fékk tækifæri til að fara útí stripp og gafst mér æðislegasta tækifæri í mínu lífi og varst mér ómetanlegur stuðningur. Ég veit að Strippið var oft á tíðum erfitt fyrir þig en þinn stuðningur og það að þú leyfðir mér að vera bara litla, vitlausa ég er eitthvað sem fáir ráða við. Þú ert einn af afskalplega fáum sem vita hvernig ég er í raun og veru og einn af ennþá færri sem ég get búið með. 

Í 8 ár hefurðu gefið mér Ást, Traust, Virðingu og Hamingju. Ég get alltaf talað við þig alveg sama hvað það er hallærislegt eða erfitt þá skilurðu mig líka alltaf. Og jafnvel ef ég fæ útúr geðveika hugmynd þá ertu gæddur þeim hæfileika að geta talað mig af því, ég held að þú sért sá eini þar. Þú takmarkar mig aldrei og viðheldur einhverju formi af skynsemi í mínum haus, en þegar upp er staðið ertu þú öll skynsemin sem ég er ekki. 

Ég elska þau augnablik þegar við sleppum okkur og látum einsog fávitar hérna heima, gerum hluti sem ætti ekkert að vera nefna hér, fólk mundi halda að við værum geðveik. En það er það sem ég elska svo mikið, þessi augnablik sem við eigum saman þar sem við getum gert akkurat það sem við viljum þegar eignileg barnsleg gleði ræður. Fara í eltingarleik eða gamnislag eða eitthvað álíka barnalegt sem heldur okkur ungum í anda, samt er ekkert barnalegt við eftirleikinn

Takk fyrir að vera til og takk fyrir að vera minn

 XxX

Sleepless 

Fyrir viðkvæma nebba (When the FLU strikes)

Ég sit nú heima með ferlegasta kvef sem ég man eftir. Nefið stíflað útí eyru og nasavængir orðnir rauðir og sárir eftir mikil átök í snýtingum. Ég sat hér í gær vopnuð strepsils og eitthvað sem ég taldi vera fínan snýtupappír, svona sem er keyptur í litlum pökkun og hentar vel í veski. En pappírinn var að klárast svo ég bað manninn minn elskulega að kaupa fyrir mig neseril og snýtupappír á leiðinni heim úr vinnunni.

Kallinn kom heim með pappír sem er með svona "balsam" í, vildi vera voða góður við mig og það var hann. Ég hafði alveg trúað því að pappírinn sem ég var með væri fyrir viðkvæma nebba en ég fann það skýrt og greinilega að þessi kleenex með balsam er klárlega það besta fyrir afskaplega kvefaða og sára nebba, þetta er einsog að snýta sér í silki.

En svona fyrir þá sem eru jafn sárir í nefinu og ég þessa daganna og tíma/vilja ekki kaupa sér svoan pappír þá langar mig að benda á að það er rosa gott að smyrja auma svæðið með þykku lagi af vaseline-i. Manni svíður ekki undan því einsog með önnur krem og það skiptir ekki máli þó þú snýtir það í burtu má alltaf bera meira á (eða hafa bara svo mikið á að það fer bara smáræði þegar maður snýtir sér).

 

En maðurinn minn elskulegi fór aftur útí búð í morgun, áðuren hann fór að vinna og keypti fyrir mig 2 kassa af kleenex. Ég kláraði hinn í gærkvöldi og því orðin tissjú laus, ekki er það gott þegar maður er eina kvöldstund að klára einn kassa. Ég held að vísu að það sé persónulegt met hjá mét í snýtingum

En jæja, farin að halda áfram að vera veik og kannski reyna að klára greinina sem ég var byrjuð á.

 

Med stíbblad neb og svaka nebbmælt

Sleepless 

Villur á mbl.is

Mér finnst ég alltaf vera að sjá einhverjar villur á mbl, gildir engu hvort það séu innsláttar eða stafsetningar villur eða bara vitleysa.

T.d. var Heath Leadger tilnefndur bara einusinni til Óskars en ekki tvisvar einsog segir í fréttinni og einhverntíman var talað um Jennu McCarthy og einhverfu dóttir hennar, þegar hún á einhverfan son og fleira í þeim dúr...

Ég skal alveg viðurkenna það að ég er svona stjörnuslúðurs stelpa, enda kannski ekki almenn vitneskja að Jenna kella á son en ekki dóttur, en auðvitað spyr maður sjálfan sig hvort blaðamenn á mbl séu eitthvað að hafa fyrir því að athuga staðreyndir áður en fréttinni er skellt inn og þá að sama skapi notað villu púkann sem við notendur á moggabloggi fáum frítt.

En ég ætla líka að viðurkenna að ég ætla að kaupa mér svona Heath Ledger/Joker dúkk, vonandi verður hún til þegar ég fer næst í Nexus.

Heath Ledger: Uppseldur

Gott að vera treyst.

Ég á unga frænku, rétt undir tvítugsaldri, sem var að flytja hingað heim eftir margra ára veru í útlöndum með foreldrum sínum. Hún er hér ein og flutti í hverfið hjá mér og kemur því mikið í heimsókn. Hún veit allt um mína fortíð og mín framtíðarplön og höfum við orðið góðar og mjög persónulegar vinkonur á mjög stuttum tíma.

Í gær morgun kom það uppá að hún sendi mér sms  og sagðist vera í vandræðum, hvort hún mætti ekki kíkja. Þegar hún var svo komin sagði hún mér frá að hún hefði verið með strák um nóttina og að það hefði gerst slys, smokkurinn hafði slitnað

Hún hafði engan annan til að leita til og ég var pínu stolt að hún kom til mín og treysti sér að ræða þetta við mig, það er alls ekkert sjálfgefið að krakkar og ungmenni leiti aðstoðar hjá sinni fjölskydu.

En að vísu er staðreyndin sú hjá mér að frænkur á öllum aldri hafa þorað að spyrja mig útí ýmiskonar sem varðar kynlíf, klám og hvar er best að versla sér undirföt á netinu. Meira að segja hef ég svo gott samband við systur mína að hún spyr mig reglulega um ráð og hikar ekki við að lýsa fyrir mér aðstæðum sem upp hafa komið hjá henni.  

Með frænku mína ung, þá var ég sjálf ekki með pening til að hjálpa henni þannig ég fékk hana til að treysta Mömmu minni fyrir þessu og fengum lítið "mömmulán" til að geta keypt "daginn eftir" pilluna. En það er bara stundum þannig að þegar manns eigin Mamma er ekki til staðar þá verður maður að fá eina lánaða.

Það er gott að vera treyst og það er gott að geta treyst. Það er gott að geta rætt viðkvæm mál og fá jafnvel aðstoð sama hvort maður er ungur og óharðnaður eða eldri og sjóaður.  

XxX

Sleepless 

Klám, hryllingur og sambönd.

Maðurinn minn var að benda mér á svo sniðugt Blogg hjá dömu í útlöndunum miklu. Sú dama skrifaði ansi skemmtilega færslu sem ber nafnið "What’s So Wrong About Porn?" http://divinecaroline.com/article/22081/39208-what-s-wrong-porn-

Ég las þessa færlsu og hún var svo einsog skrifuð úr mínu hjarta að mér fannst það nánast fáránlegt og get því ekki annað en deilt því með ykkur elsku pervertar og úrhrök Lansdins sem lesa bloggið mitt.

Og meira að segja svarar maðurinn minn þar svo skemmtilega. Hann heldur því alltaf fram að hann geti ekki skrifað en ég gat ekki betur séð en að hann geti vel komið fyrir sig orði og það meira að segja á (útl)enskunni.

 Ég ætla að viðurkenna svoldið (virðist alltaf vera viðurkenna eitthvað hér á moggabloggi en er það ekki tilgangurinn...?). Ég er rosalega veik fyrir hryllingsmyndum og þá er ég ekki að tala um að ég sé alltaf að horfa á hryllingsmyndir, heldur akkúrat andstæðan. Ef ég horfi á hryllingsmynd þá truflast ég bara .  Ég hætti að sofa og jafnvel brenglast mitt raunveruleika skyn soldið. Þetta er soldið aðhlátursefni innan vinahópsinns, sérstaklega þar sem ég virðist vera ein um þetta en ég veit að systir mín er líka svona. Þetta eru bara myndir sem ég á ekkert að horfa á. Ég veit það best sjálf hve slæm áhrif slíkar myndir hafa á mig en ég skal gefa ykkur dæmi.

Síðasti hryllingur sem ég horfði á var "The Ring" ameríska útgáfan. Það fór svo að ég svaf varla í 3 nætur eftir á og ef ég þurfti að vera ein heima gat ég ekki verið í tölvunni eða horft á sjónvarp, þegar kærastinn minn kom heim þá fann hann mig yfileitt í felum undir sæng inní svefnherbergi þar sem ég hafði verið allt kvöldið. Og þegar ég gat sofið fékk ég alltaf martraðir, vaknaði með látum og gat ekki sofið meir.

Ég hef alltaf í gegnum alla mína ævi þráast við og horft á hryllingsmyndir, vildi ekki láta líta á mig sem minni manneskju eða hvað það var sem ég var að sækjast eftir. En staðreyndin er bara sú að ég er gífurlega myrkfælin þó ég sé að verða 27 ára gömul.

En eftir þettað ævintýri með "The Ring" þá gafst eiginlega kærastinn upp á þessu ástandi mínu og eiginlega "bannaði" mér að horfa á hrylling, hélt því fram að þetta væri nú ekki bara að hafa áhrif á minn svefn heldur líka hans svefn. Tók hann langan tíma að róa mig niður, þannig það var ekki bara ég sem missti svefn og hann sá bara betur þessa geðveiki sem að tók yfir. En það var ekki bara það að hann bannaði mér að horfa á hrylinginn heldur var ég komin með fullkomna afsökun til að segja nei. Og núna í dag, einhverjum árum seinna, finn ég bara sjálf hversu góð áhrif það hefur haft á mig að hætta bara að horfa á þessa vitleysu, hef ekkert með það að gera.

En vitiði, ég mundi aldrei í mínu lífi fara leggja til banni við slíkum myndum, enda finnst mér fráleitt að banna fullorðnu fólki að ráðstafa sínum tíma einsog það vill. Og við lifum á þeim tímum þar sem í sífellt vaxandi mæli erum við hætt að taka ábyrgð á eigin gjörðum og erum alltof dugleg við að kenna utanaðkomandi hlutum um, tölvuleikjum og bíómyndum. Höfum við enga persónulega ábyrgð lengur? Er það virkilega besta lausnin við öllum vandamálum að banna og þar með taka burt persónulega ábyrgð?  Ég meina, allar hryllingsmyndir eru markaðssettar sem "ALLS EKKI FYRIR VIÐKVÆMA" er það þá ekki á ábyrgð viðkvæmra að fara ekki á slíkar myndir?

En þarna virðist klámið vera í sérflokk, því það á að vera bannað. Ég persónulega sé margt gott við klám, eitthvað sem ég sé ekki við hrylling. Ég og maðurinn minn hofum oftar átt góða kvöldstund með klámi frekar en hrylling. Og ég hef aldrei skilið afhverju fólk er að berjast við að halda klámi frá börnunum sínum þegar viðbjóður einsog "Saw" og "Hostel"  lifir góði lífi sem fastur sess í lífi unglinga. Skil ekki hvernig fólki finnst það vera minna mál að horfa á limlestingar og upphafningu á morðum í stað kynlífs. Og ef ég væri spurð þá finnst mér kynlíf, þó það sé ekki stundað af ást, vera nær raunveruleikanum heldur en hitt...

Ég veit ekki með ykkur hin, en klám hefur aldrei skapað neina spennu eða ágreining í mínu sambandi. Reyndar er maðurinn minn yfirburða tölvunörd og hefur hann lagt það á sig að finna kynferðislega opinskátt efni (klám) fyrir mig sem hentar mér betur en þetta "male mainstream porn". Hveru margir vita að það eru til verðlauna afhending fyrir feminískt klám? Að konur eru meira og meira að komast inní þennan bransa og klámið er að breytast í þessum töluðu orðum. Það er kannski ennþá langt í land en við konur sem erum neytendur á klámi erum að vaxa og það er sífellt verið að framleiða meira sem er meira sniðið að okkar þörfum.

En jæja, nú er ég að verða sein og verð að halda þessari pælingu áfram seinna. En endilega svarið og segið ykkar skoðun.

 XxX

Sleepless